Hello world!

Welcome to WordPress.com. This is your first post. Edit or delete it and start blogging!

Good memorial trip in phetcburi 12-14Dec10

I actually should go to north of Thailand but my grandmama was not quite well so we had to change plan. I told my aunt many times that I didn’t want to go to Phetchburi bcuz we whenever could go here, yet I took my 2 day off why We had to go only Phetchburi. We finally stayed over night here -*- but here is very beautiiful more than I ever thought. puktien cabana resort is quite convenience. It seems there are only us here. I will show all photos where I took them. At least, we can make our grandmama smile!

G11 wz PNK trip in Ayutthaya 9-10OCT10

ถอยจี11 มาเพื่อไปเที่ยวจีน แต่เอาเข้าจริง ไม่ได้ไปจีนแล้ว แต่เอามาใช้ทริปนี้แทน อย่างที่รู้ว่า อยู่เฉยๆแล้วจะฟุ้งซ่ายเลยต้องออกตระเวณหาอะไรทำ แล้วพี่ที่ออฟฟิศก็มาชวนไปทริป เลยอ่ะ ว่างๆไปดูว่าจะได้อะไรจากทริปบ้าง พอเอาเข้าจริง เฮ้ย สนุกอ่ะ เข้าใจเลยว่าคำว่า เลี้ยงกล้องให้เชื่อง หมายความว่าอะไร สนุกกับการถ่ายรูปมาก รู้สึกว่ารูปที่ได้ออกมาจะดูมีคลาสมากกว่าเดิม(รึป่าว) 5555  ลองดูเอาแล้วกัน ลงเรียนแล้ว ต่อไปนี้เสาร์อาทิตย์เราจะมีอะไรทำแว้ววววววว คอยดูว่าจะพัฒนาฝีมือไปได้ไกลแค่ไหน เป็นกำลังใจให้หนูพุกด้วยน๊าค๊า…

fun dive in Pattaya 2-3Oct10

อย่างที่เห็นรูปไปแล้วรวมถึงรูปใหม่ที่เพิ่งลง เอามาจากกล้องพี่มิ่ง หลังจากที่คิดว่าตัวเองต้องฟุ้งซ่านแน่ๆ เลยตัดสินใจไปดำน้ำกับพีมิ่ง พี่สองดีกว่า ไปดำวันเสาร์แล้วเที่ยวตอนกลางคืนที่ ดิฟเฟอร์ มันส์อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน 555 เพิ่งรู้เด๊วนี้เองว่าการใช้ชีวิตโสดกับเพื่อนดีๆนี่มันเป็นยังงี้นี่เอง ได้รูปสวยๆเพรียบเลย ไปrefresh เพราะมกรามีทริปไปสิมิรัน สุรินทร์ รู้สึกดีกว่าเดิมขึ้นเยอะแล้ว ไม่ฟูมฟายร้องหาใคร ไม่มองโทรสับว่าจะมีใครโทรมาไม๊ วันอาทิตย์ก็กิน กิน กิน แล้วก็กลับ 5555 กินอีกแล้วคร้าบพี่…

the time is ticking…

อย่าปล่อยให้เวลาเดินผ่านไปอย่างไร้ค่า กลับมารักตัวเองอีกครา แล้วรอฟ้าใหม่หลังฝนอีกที…

บอกตัวเองมาเสมอ แต่ดูเหมือนตั้งแต่ 2 ปีที่แล้ว ฉันดูไม่ได้เข้าใจนิยามคำๆนี้อย่างถ่องแท้จริงๆ แต่วันนี้ฉันเข้าใจแล้ว อยู่กับตัวเองแล้วมีความสุขจริงๆ ไปดูหมอดูมา เขาให้เปลี่ยนชื่อเล่น เพราะว่าชง วันนี้นั่งคิดกับเพื่อน มีหลายชื่อมาก อย่าง ถ้วยฟู (ดูจากหัว) เก๋าลัด บรา บรา บรา เยอะแยะมากมาย แต่สุดท้าย เดี้ยนคิดออกเอง แล้วบอกเพื่อนๆว่า ชื่อ "หนูพุก" เพื่อนๆบอกว่าเออ..น่ารักดี ตกลงเอาชื่อนี้แหล่ะ ต่อไปนี้ทุกคนต้องเรียกฉันว่า หนูพุก ต่อแต่นี้จะไม่มีอุ้มหมีแล้ว..เปลี่ยนสักระยะนึง เผื่ออะไรๆจะดีขึ้น ทุกวันนี้ เริ่มนั่งสมาธิ ตักบาตรทุกเช้าเลย วันละ 3 รูปแล้วก็ทำบุญๆๆๆๆ อโหสิ อภัย เลิกสาปแช่ง คิดดี ทำดี เปลี่ยนไปมากเลยใช่ไม๊ อิอิ นี่แหล่ะที่เขาเรียกว่ารักตัวเอง พาตัวเองไปเที่ยว อยากไปไหนก็ไป โทรหาม่าม้ามากขึ้น คุยกับป๊ามากขึ้น ยิ้มให้กว้างขึ้น อยู่ด้วยตัวเองได้แล้ว หมอดูทายว่า จะต้องเดินทางไปทำงานอีกแล้วปลายปีนี้ไม่ก้อปีหน้า แต่ต้องไปแน่ๆ เพราะชื่อขึ้นบอร์ดไปเรียบร้อย อยากได้ไอโฟนบ้างอ่ะ แหะๆๆๆ หลังจากใช้บีบีมาเกือบปี ไปครั้งนี้มีสิทธิอยู่สามเดือน แป่ว แต่ก้อดีนะ หนูพุกเองก้ออยากไปไหนสักพักด้วย ยิ่งไม่มีแฟนยิ่งไม่ต้องห่วงอะไร อิอิ ทริปไปเที่ยวเต็มเลย ทำผมใหม่ เปลี่ยนชื่อใหม่ ชีวิตใหม่…เป็นกำลังใจให้หนูพุกด้วยน๊า

เข้าใจแล้ว..

บางทีคนเราก้อต้องโดนอะไรแรงๆเจ็บๆถึงจะหยุดฝันเฟื่องสักที เข้าใจแล้ว..โดนเข้าไปแบบนี้ จุกเลย เหอะๆๆๆ ร้องไห้ไปเหอะ ร้องมันเข้าไป…ร้องจนป่วย ดี..จะได้เข็ด เจ็บแล้วจำซะบ้างเถอะ ป่วยแล้วใครเป็นทุกข์ นอกจากตัวเราเองกับครอบครัว ต้นเหตุหรอ..ไม่รับรู้ ไม่ยอมรับรู้และคงไม่อยากรับรู้อะไรเลยด้วยซ้ำ ตาบวมไปทำงาน เห็นกันระยะ 400 เมตรได้เลยทีเดียว เพื่อนๆพี่ๆก็เป็นห่วง ก็ได้แต่บอกว่าปวดหัว จะบอกอะไรใครเขาได้หล่ะว่าเพราะอะไร ร้องไห้จนเหนื่อยแล้ว น้ำตายังไม่หยุดไหลเลย กะว่าจะร้องไปเรื่อยๆจนกว่าน้ำตาจะแห้งนั่นแหล่ะ แต่สงสารม่าม้า ป้าตุ๊ ป่ะป๊า น้าแอ๊ว ฉันกำลัง "สุกแบบเกรียม" มากกว่า "สุขแบบเย็นสบาย" แม้ว่าน้ำตาของฉันไม่มีค่าสำหรับเขา แต่สำหรับคนเหล่านี้ ทุกหยดที่มันไหลออกมามันมีค่าสำหรับพวกเขา ฉันทำร้ายพวกเขาอีกแล้วหรอเนี่ย เข้าใจแล้ว…ว่าควรปรับความคิดใหม่ให้เป็นยังไง เข้าใจแล้ว..ว่าควรมองโลกให้มันสวยงามน้อยลงสักหน่อย เข้าใจแล้ว..ว่าไม่มีใครรักเราเท่าครอบครัวเรา เข้าใจมาตลอดว่า..พ่อแม่จะรักคนที่ลูกรักด้วยเสมอ เข้าใจยังงี้มาตลอด เพราะบ้านฉันก็เป็นแบบนี้ แต่พอวันนึง..ฉันถึงได้รู้ว่า โลกของฉันมันช่างต่างกันนักกับโลกของคนอื่น เขาไม่ได้มีความคิดเหมือนพ่อแม่ฉัน แต่ก็คงไม่มีประโยชน์อะไรที่จะพูดถึง มันอยู่ที่คนกลางมากกว่าว่าทำยังไง ฉันคอยเตือนตัวเองเสมอว่า..ให้มีสติตลอดเวลา..ไม่ว่าจะอารมณ์ไหนก็ตาม แต่ในบางขณะจิต ก็มีสติแตกกันบ้าง เข้าใจอะไรๆมากขึ้น เข้าใจแล้ว…

เรื่องเศร้า..ที่ทำให้เราหมดแรง..

ชีวิตเรามันก็คงมีเรื่องเศร้าที่ทำให้เราหมดแรงมากมายหลายเรื่อง แต่ละเรื่องฉันคิดว่าก็คงสำคัญไม่แพ้กัน แต่มันขึ้นอยู่กับช่วงเวลานั้นๆมากกว่า เรื่องของฉันมันก็คงวนอยู่กันเรื่องเดิมๆนั่นแหล่ะ ร้องไห้เหมือนเดิม ทำอะไรไม่ได้ก้อเอาแต่ร้องไห้ ซึ่งอีกฝ่ายเขาไม่รับรู้เลย โทรไปตลอดไม่รับแถมปิดมือถือหนีด้วย เจ็บดีไม๊หล่ะ บอกใครก็ไม่ได้เพราะไม่อยากให้ที่บ้านรู้ ทำไงได้ ก็มาเขียนระบายๆๆไว้ในนี้เนี่ยแหล่ะ เป็นทางออกที่ดีที่สุด คุยกับใครก็ไม่ได้ บอกเพื่อนก็ไม่ได้ เลยพาลทำให้ไม่อยากออนเอ็ม ไม่อยากเล่น fackbook ไปเลย คงอยู่ห่าง internet สักพัก ไม่พร้อมจริงๆ มีอะไรทำไมไม่พูดกัน ทุกครั้งที่ทะเลาะก้อมีแต่ฉันที่โทรไปหาก่อนทั้งนั้น ไม่ว่าจะผิดจะถูกก้อตาม สำหรับฉัน..มันไม่ได้ใหญ่โตอะไรมากมาย แล้วฉันก้อพร่ำขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่า ง้อจนรู้สึกเลยว่า ฉันทำอะไรอยู่หรอ ร้องไห้เข้าไป กดโทรศัพท์เข้าไป สติแตกอีกแล้ว ทำไรไม่ได้ ได้แต่โทรหาม่าม้า ไม่ได้เล่าอะไรได้แต่ร้องไห้ๆๆ บอกเขาว่าหมดแรง..เหนื่อยมาก งานก็หนัก เครียด…บางทีการที่เราอยู่กับตัวเราเองแล้วพิจารณาว่าจิตเราฟุ้งซ่านไปแค่ไหนแล้วก็ดีเหมือนกัน เมื่อตอนที่ฟุ้งซ่านมากๆ ถามตัวเองว่า เมื่อไหร่จะหมดกรรมสักที ที่เคยอาฆาตใครไว้ ขออโหสิกรรมให้หมดเลย จิตใจห่อเหี่ยวจัง คงเลิกอัพเขียนอะไรต่อมิอะไรสักพัก เมื่อเรื่องเศร้าที่ทำให้เราหมดแรง ผ่านไป หวังว่าทุกอย่างคงจะดีขึ้น ม่าม้าบอกว่า "เมื่อหลังฝนตก ฟ้าจะใสสว่างเสมอนะลูก" แต่ตอนนี้ ฝนมันยังตกอยู่ แล้วตกมานานสักพักแล้วม่าม้า ไม่เห็นฟ้ามันจะใสสว่างสักทีเลย 😥

สวนนงนุช

ไปเที่ยวอีกแว้ว หมีพูพาไปเที่ยว แต่เดินได้ไม่ทั่วหรอกก็ต้องกลับแล้ว ถ่ายรูปได้ไม่เยอะ ยังไม่จุใจเลยอ่ะ แงๆๆ แต่หมีพูต้องรีบกลับ ไม่ได้ไปนานมากๆ น่ารักมั่กๆ มีมุมให้ถ่ายรูปเยอะสุดๆ ดูได้จากรูปเลย ว่าไปแล้ว หมีพูก็ถ่ายรูปดีนะเนี่ย อีกอย่าง กล้องมันดีด้วยแหล่ะ อิอิ D80 ของฉันยังทำงานอย่างขยันขันแข็งเหมือนเดิม เพียงแต่เปลี่ยนมือไปเป็นหมีพูลั่นชัตเตอร์แทนฉัน ส่วนฉันผันตัวเองไปเป็นนางแบบแทน(ซึ่งชอบมากกว่า ^^)) ได้รูปสวยๆมาเต็มเลย ไม่รู้ว่าหมีพูจะยังคอยดูแลและดีกับฉันไปอีกนานแค่ไหน อย่างที่รู้ๆ เวลาเปลี่ยน ใจคนเปลี่ยนเสมอ..

Tour De France 1-9AUG10

อย่างที่บอกว่าได้ไปเทรนที่ Nice มาโชคดีสุดๆที่ได้ไปพร้อมพี่ๆอีก 3 คนเพราะปกติแล้วส่วนมากจะได้เดินทางไปคนเดียว แล้วคิดดูถ้าต้องไปคนเดียว เหอะๆๆ ไม่อยากจะคิด พอไปถึงก็เก็บกระเป๋าแล้วมุ่งหน้าสู่โมนาโค กับมอลติคาโลทันที นั่งรถไฟไปกับพี่ๆ สนุกดีถ่ายรูปกันกระจาย อากาศดีสุดๆ ฟ้าเป็นฟ้า ทะเลก็ใส เหมาะเป็นที่พักตากอากาศของคนรวยจริงๆ พอวันจันทร์ก็ไปเรียนหนังสือ ต้องนั่งรถเมล์จากที่พักซึ่งอยู่ในตัวเมืองนีส ไปประมาณ 40 นาที ไกลพอตัวแต่ไม่เคยได้หลับบนรถเมล์เลยสักครั้ง คิดดูขนาดต้องขึ้นทางด่วนไป training center กันเลยทีเดียว โรงแรมที่ได้พักคือ เมอร์เคียวกรีมาวดี้ ในเมืองเลย แต่ว่าก็ไม่ได้หรูหราเท่าไหร่หรอก แต่ที่ดีคือมี wifi ให้ใช้ฟรี ฮี่ๆๆเลยเอาบีบีคู่ใจเล่นเนตซะเลย เพราะเป็นคนเดียวที่ไม่ได้เอาโน้ตบุคไป พอวันจันทร์เลิกงานก็รีบเผ่นกลับมาถอยหลุยส์ วิคตองอย่างที่ต้องการ ตอนแรกจะถอยใบละ 470 ยูโรเอง แต่ดูไปดูมา ลองไปลองมา เอ่อ..ดันไปถอยใบ ราคาแพงซะงั้น555 อดได้กระเป๋าตังค์เลย ใบที่ได้มา ใหญ่บิ๊กบึ่ม แต่ก็ดูคุ้มดีนะ แหะๆๆ คุยกับคริสตี้เกือบทุกวัน ไม่เอ็มก็โทรศัพท์ เรียนหนังสือยากจังแต่ก็สนุกกับการได้ไป วันพฤหัสโชคดีสุดๆ เพราะ carston เพื่อนพี่แป๊วพาไปเที่ยวเมือง Eze แต่ว่าโชคก็ไม่เข้าข้างทั้งหมด เพราะว่าฝนตกคร่า เซ็งเลย เลยถ่ายรูปได้นิดหน่อย น้ำที่โรงแรมกลิ่นเหม็นมากเลยเป็นเหตุให้ต้องเอาขวดไปเติมน้ำจากโรงเรียนทุกวันกลับมากิน เพราะน้ำที่นั่นขวดละ 40 บาทอ่ะ แพงมั่กๆๆ กินมาม่า โจ้กคัพทุกวัน กินจนเบื่อเลยอ่ะ เป็นการประหยัด 555 เรียนถึงวันศุกร์ก็รีบเผ่นกลับมาเก็บกระเป๋า เพราะว่าวันเสาร์ทิตย์ที่จะถึงไปปารีสกับพี่กาเต่ย แต่ก็ยังไปกินข้าวเย็นกับพี่ๆ เป็นมื้อที่สองที่ได้กินข้าวพร้อมหน้ากัน เป็นคืนที่สนุกจริงๆ กลับมากับพี่แป๊วก่อนคนอื่นๆแล้วเผ่นไป longchamp ตอนแรกพี่ต่ายไปก่อนเมื่อวันอังคาร พี่ต่ายบอกว่าไอ้ใบที่อยากให้ม่าม้าอ่ะไม่มีแล้ว แต่พอวันที่ฉันไปเหลือใบนึงพอดีเลย เอิ้กๆ โชคดีมั่กๆเลยถอยมาซะเลย สรุป..เหมาร้านนี้ไป 4 ใบ เดี๋ยว..อย่าเพิ่งตกใจไป มีคนฝากซื้อมา 2 ใบจร้า ของฉันเอง 2 ใบ แหะๆๆ ฝากม่าม้าใบของฉันใบนึงไง พอวันเสาร์ตื่นตั้งแต่ตี 5.15 แล้วก็เผ่นไปขึ้นเครื่อง ไปยืนรอรถเมล์ปกติเขาจะมาตรงเวลา แต่วันนี้แปลกแหะ ใจตุ๊มๆต่อมๆ ว่าจะมาไม๊ ไม่งั้นต้องขึ้นแท็กซี่ที่แพงหูฉี่ นั่งใกล้ๆแค่ 20นาที ราคา 1600 บาทอ่ะ แพงไม๊หล่ะ พอนั่งเครื่องไปลงที่ปารีสแล้ว เราก็ขึ้นรถไฟต่อไปในเมือง คนดำที่นี่แย่กวนประสาทสุดๆ โดนคนอย่างฉันด่าไปตามระเบียบ ยังคงเป็นตัวของตัวเอง ทั้งอยู่ที่ไทยและต่างประเทศ 555 พอลงรถไฟก็ไป โบสถ์นอร์ธเธอร์ดัมทันทีเพราะเป็นที่แรกที่เจอ ถ่ายรูปกันลั๊นลามา แบกของหนักๆไปตลอดไหล่แทบทรุด พอถ่ายรูปเสร็จก็ตั้งใจไปล่องเรือแต่ว่าของหนักหาท่าไม่เจออีก เลยเปลี่ยนไปเก็บของก่อนดีกว่า เดินซะปรุหมดเลย แล้วก็ไปเจอพ่อหนุ่มไอโฟน ฮีไฮเทคมากเปิดไอโฟนหา จีพีเอสให้เลยว่าโรงแรมอยู่ไหน เดินไปเดินมาจนเจอโรงแรมเอาของไปเก็บ เอ่อ ราคาห้องนึงห้าพัน มันไม่มีแอร์ให้ เซ็งจิตมากๆ ต้องออกไปลั๊นลากันข้างนอกแทน เดินไปเรื่อยๆเพื่อไปพิพิธภัณฑ์ลุฟ แต่ดันไปเจอท่าเรือใหญ่ก่อนเลยล่องเรือแม่น้ำเซน รอบๆเมืองแล้วก้อไปลุฟต่อ ที่ลุฟมีอะไรเยอะมาก อยู่ได้สองชั่วโมงก็ต้องออกแล้วเพระว่าเขาจะปิด เราแวะซื้อของไปกินเพราะยังไม่ได้กินไรกันเลยตั้งแต่เช้าอ่ะ พอกลับไปกินเสร็จกะว่ากลางคืนจะไป Eifel tower กัน แต่ว่าดันฝนตกซะนี่ไม่อยากป่วยอ่ะเลยไม่ไปกัน อาบน้ำนอน พอเช้ามาก็ตื่นตั้งแต่ตี5 อีกแล้ว เพื่อไปแวร์ซายส์ เหนื่อยโคดๆ ไปถึงตั้งแต่ 7.30 ไปรอต่อแถวเพื่อซื้อตั๋ว จะได้เข้าไปทันรอบ 9 โมง สวยมากๆ คุ้มค่ากับการต่อคิวรอคอยจริงๆ ถ่ายรูปไปเรื่อยๆ ตั้งใจจะเข้าสวนแต่ว่าดันเก็บตังค์เลยไม่ได้เข้าไปอ่ะ เซ็ง ซื้อจิ๊กซอว์มาฝากป้าตุ๊จากแวร์ไซน์ หอบเป็นอีกระเหรี่ยงบ้าหอบฟางเลยอ่ะ กลับมาจากแวร์ไซน์ก้อเอาของไปเก็บอีกรอบแล้วเผ่นไป eifel tower แล้วไปประตูชัยกัน เหนื่อยมากถึงขนาดต้องกินพิซซ่ากันบนรถไฟเลยทีเดียว เดินกันวันนึงเป็น 10 โล แถมกับไม่ได้กินข้าวอีก เฮ้อ..น้ำหนักลดลง(รึป่าว) 555 พอห้าโมงก็แบกเป๋ากลับมาขึ้นเครื่องกลับนีสกัน พอถึงโรงแรมนี่อย่างโล่งใจ ทันรถเมล์ด้วย มันส์สุดๆๆ พอวันจันทร์ตื่นพร้อมพี่ๆเขาแล้วออกไปพร้อมกัน เดินไปส่งเขาที่ป้ายรถเมล์แล้วฉันก็เดินเล่นไปเรื่อยๆต่อ เดินไปไกลมาก ไป old town การได้ไปไหนคนเดียวนี่ก็สนุกดีนะ เดินตลาดเช้าด้วยหล่ะมีของมือสองเพียบเลย แต่ไม่ได้ซื้ออะไรเพราะกลัวน้ำหนักเกินอ่ะ แล้วก้อไปประภาคาร เพื่อดูโค้งอ่าวที่นีสแล้วก้อไป gallery rafayett เป็นห้างใหญ่ เข้าไปเดินดูของนิดหน่อยแล้วก้อกลับมาอาบน้ำนอนพัก เพราะเย็นต้องไปขึ้นเครื่องกลับเองคนเดียวมีอะไรให้ทำอีกเยอะ พอใกล้ๆสามโมงก้อตื่นมาอาบน้ำแล้วแต่งตัวลงไปให้เคานเตอร์เรียกแท็กซี่ให้ พอไปถึงก็ไป ทำ vat refund แล้วก็ไปเช็คอิน ลุ้นมากว่าน้ำหนักเป๋าจะเกินไม๊น้อ ปรากฏว่า เที่ยนพรรษา จัดเป๋าไป 20.2 โลเป๊ะ ที่นั่นอ่ะไม่มีการลดหย่อนให้กันเลย อ้อ..ลืมบอกไปว่าบิน swiss air มันเข้มงวดเรื่องน้ำหนักมาก เทียนพรรษาถือหลุยส์ขึ้นเครื่องฮ่า พอต้องเอาไว้ที่พื้น ก้อเอาถุงพลาสติกมาใส่ก่อน 555 แล้วค่อยวาง พอไปถึง Zurich ก็ไปเดินเล่น แอร์พอร์ตเขาไม่มีอะไรเลย แต่ม่าม้าฝากซื้อนาฬิกาเลยไปเดินซื้อให้ แล้วก็ไปนั่งรอ เนตก้อเล่นไม่ได้ พอใกล้ๆสี่ทุ่มก็ขึ้นเครื่องกลับมาไทยแล้ว คริสตี้มารอรับพอเครื่องลงปุ๊บก็โทรหาปั๊บเลย บอกว่าถ้ามีปัญหาเรื่องเป๋าให้รีบบอกเลยนะ คริสตี้น่ารักมาก เดินทางเหนื่อยมาก นอนไม่ค่อยหลับเลย flight แน่นมาก เห็นเขาว่าฉันอาจต้องกลับไปเทรนที่นีสอีกหลายรอบเลยทีเดียว แต่ไม่อยากไปแล้วอ่ะ ถ้าไปคนเดียวไม่อยากไป เพราะเหงาแล้วก้อไม่มีไรกินด้วย แงๆๆ แต่ถ้าได้ไปเที่ยวต่อก็โอเคอยู่นะ 555 

Happy long weekend wz Kristy’s family

ตื่นเต้นมากๆ คริสตี้พาไปเจอครอบครัว ตอนแรกก็เกร็งๆว่าเอ…บ้านเขาจะเข้ากับเราได้ไม๊น๊า พ่อกับแม่เขาจะดุไม๊ แต่เปล่าเลย พ่อกับแม่ใจดีมากๆ วันแรกที่ไปถึงก็ค่ำแล้ว คริสตี้มารับเย็นวันสุข แล้วก็ออกเดินทางกันเลย วันแรกดูคริสตี้เครียดๆ แต่พอเช้าวันเสาร์นี่สนุกสนานกับการจับจ่ายตลาดกันเลยทีเดียว เพราะว่าเป็นเช้าแรกที่ไปเดินตลาดพร้อมกันหมด อยากกินไรซื้อเต็มที่ หมีอย่างฉันก้ออ้วนพลีเลย ไม่อยากจะบอกถึงของกินที่ซื้อ เยอะมากกกกกก แต่สนุกอ่ะ ก่อนออกจากบ้านได้แต่ล้างหน้าล้างตาแปรงฟันไป ไม่ได้อาบน้ำ แหะๆๆ ก็ไม่คิดว่าจะเจอใครนี่นา แต่ถึงเจอก็แล้วยังไงอ่ะ ใครจะมาแต่งสวยเพื่อไปเดินตลาดฟระ ซื้อกับข้าวมาเผื่อเย็นด้วยหล่ะ เพราะว่าอยากกินบาร์บีคิว คริสตี้ก็โชว์ฝีมือทำกับข้าวซะเลย วันนี้มีหลานๆของคริสตี้มาด้วย ชื่อปาล์มกับป่าน เจ้าสายป่านนี่ตอนแรกที่มาถึงคิดว่าฉันเป็นแม่เขา คลานเข้ามานอนด้วยเฉยเลย หลังจากนั้นก็ยาวค่ะ หมีรักเด็กอย่างฉันก็ครองใจเด็กๆไปได้อย่างสบายๆ อิอิ กินกับนอนกันทั้งวันเลย วันรุ่งขึ้นได้มีโอกาสไปตักบาตรทำบุญกันด้วย ฉันกับคริสตี้ตื่นแต่เช้าเพื่อไปซื้อกับข้าวมาตักบาตรกัน แล้วก็กลับมารับพ่อกับแม่ไปวัด พอกลับบ้านมากินข้าวเช้า ฉันแพ้ผงชูรสหนักมาก หาวไม่หยุดน้ำตาไหลตลอดเวลา จนต้องกินยาแก้แพ้แล้วนอนอ่ะ คริสตี้กับแม่เป็นห่วงใหญ่เลยกลัวจะเป็นอะไร ตอนแรกนัดกันว่าจะไปไหว้เสด็จเตี่ย แต่ว่าเพระฉันป่วยเลยอดเลย แงๆๆๆ พอบ่ายๆ แม่ก็บอกว่าเด๊วเย็นนี้ไปกินข้าวเย็นด้วยกันหมดเลย เรานั่งรถตู้ไปกัน อาหารอร่อยดี ฉันว่าครอบครัวเขาน่ารัก อยากอยู่นี่ไม่อยากกลับมาเลย 555 สบายอ่ะกินกับนอน จริงๆนะ พอกินข้าวเสร็จคริสตี้ชวนท่องราตรีซะงั้น เลยไปพัทยากัน ตอนแรกจะไปดิฟเฟอร์ แต่พอไปถึง ค่าเปิดขวดแพงกว่าเหล้าอีก เลยย้ายไป hollywood แทน ไม่เคยมาเลยที่นี่ คริสตี้เปิด red อารมณ์ที่นี่เหมือนเที่ยวผับ ตจว.เลยอ่ะ 555 เพลงก็มั่วๆไงไม่รู้ แต่หมีอย่างฉันก็เต้น ไม่ได้แคร์สื่อแต่อย่างใด ตอนแรกคริสตี้ไม่เต้น สักพักคริสตี้เต้นน่ารักอ่ะพริ้วเชียว 555 มีช่วงนึงคริสตี้ไปเข้าห้องน้ำ ก็มีเหมือนเป็น marketing เดินเข้ามาถามว่ามาคนเดียวหรอ แต่ฉันก็เห็นเขาอยู่กับผู้ชายอีกโต๊ะนึงอยู่ผู้ชายคนนั้นก็หันๆมามอง เขาก็น่าจะเห็นว่าฉันมากับคริสตี้อ่ะ เลยบอกเขาว่าป่าวค่ะไม่ได้มาคนเดียว เขาก็มาชวนเต้นๆ ก็งงๆ อะไรอ่ะ แปลกๆ ไมเคยเจอวุ้ย เขาบอกว่าหน้าที่เขาคือ entertain แขก ก็ไม่ได้อะไรก็เต้นไปก็มาขอชนแก้ว มาขอชนกับคริสตี้ด้วย พอคริสตี้ไปเข้าห้องน้ำอีกรอบ ทีนี้ชีเดินมาบอกว่ามาจากไหนเอ่ย เลยบอกว่ามาจาก กทม. ชีก็ถามว่าแล้วจะมาอีกไม๊ เลยบอกว่าต้องดูก่อนน๊า ชีเลยบอกว่า ขอเบอร์ได้ไม๊ ทีนี้หมีงงเป็นหมีตาแตกเลย เฮ้ย..มันจะโทรมาตามให้ฉันมาเที่ยวเลยหรอเนี่ย มียังงี้ด้วยหรอวะ เลยบอกไปว่า ต้องขอเบอร์เลยหรอ เขาคงรุ้ว่า ฉันรู้สึกตัว ชีเลยบอกว่างั้นไม่เป็นไร แล้วชีก็หายไปเลย ไม่กลับมาให้เห็นอีก งงอ่ะ เลยเล่าให้คริสตี้ฟัง คริสตี้บอกว่า ไอ้ตัวผู้แหล่ะที่ส่งชีมาขอเบอร์ฉันเพราะว่าเห็นว่าไอ้นั่นหันมามองหลายทีละ หวิดมีเรื่องเลยอ่ะ -*- เกือบซวยแล้วไม๊หล่ะยิ่งคริสตี้เมาด้วยนะ บวกกับน้ำหนักเยอะตัวหญ่ายๆ ดึงแทบไม่ไหว แถมเกือบเหวี่ยงใส่ฉันอีกว่า กลัวมันหรอ แคร์มันหรอ ทำไมต้องห้ามด้วย เลยบอกว่ามาเที่ยวไม่อยากให้มีเรื่องจะหมดสนุกเอา ทีนี้คริสตี้ moody เลยอ่ะ เลยบอกงั้นกลับเหอะ คริสตี้เลยบอกว่าไปกินข้าวต้มกันดีกว่า ครั้งนี้กินกันไปครึ่งขวดแต่ว่าไม่เมาอ่ะ พอมานั่งกินข้าว สักพักเดียวเท่านั้นอ่ะ จะอ้วกเลย เลยบอกคริสตี้รีบไปกันเหอะ อยากอ้วก พอถึงข้างรถอ้วกจริงด้วยอ่ะ แงๆๆๆๆ คริสตี้บอกว่าอ้วกเอาข้าวออกมาทำไม ไมไม่อ้วกเอาเหล้าออกมา 55เลือกได้ไม๊เนี่ย กลับถึงบ้านแม่ยังไม่นอนเลยอ่ะ แม่โทรแล้วก็ส่ง sms หาคริสตี้ตลอดว่าเป็นห่วง เลยถามคริสตี้ว่าเที่ยวบ้างไม๊ คริสตี้บอกไม่เที่ยวเลย ถึงเข้าใจว่าทำไมแม่ถึงเป็นห่วงขนาดนี้ ^^) เช้ามาตื่นสายเลย 4โมงเย็นคริสตี้ก็เอากลับมาส่งบ้าน พ่อกับแม่นั่งรถมาส่งด้วย ต้องติดตามดู feedback ว่าเป็นไงบ้าง ช่างเป็นช่วงเวลาที่เรียกว่ากินกับนอนจริงๆ กินซะจนรู้สึกได้เลยว่าอ้วนขึ้นอ่ะ ต้องอดข้าวกันอีกแล้วสินะเรา เหนื่อยกันอีกแล้ว แงๆๆๆๆๆ แต่ก็มีฟามสุขก็โอเคละ….